Het beste coronaboek, zonder dat het over corona gaat. Maar wel over een stel dat gezellig samen social distancet in hun Amsterdamse appartement. De vrouw wil graag een kind met haar partner, hij – veel ouder dan zij – heeft er al één, maar het contact is ooit verbroken. Zij weet niet waarom, en ze vraagt er niet naar terwijl ze samen aan de keukentafel werken. Via de reflectie van zijn brillenglazen ziet ze waar hij naar kijkt: staafdiagrammen, Facebookupdates. Ondertussen zit zij op Marktplaats. Ze wil een groot gebaar maken, hem verrassen, maar boven alles lijkt het alsof ze hem beter wil leren kennen, nader tot hem wil komen, tot deze man die zijn saaiheid net zo zorgvuldig onderhoudt als zijn bonsaiboompje. Dat zij later verzuipt. Als lezer vraag je dan allang niet meer af óf de bubbel barst, maar wanneer, en kun je weinig anders doen dan je alvast verstoppen achter je spatscherm.

Lees vooral ook de geweldige recensie die Charlotte Remarque schreef voor De Groene. [Fragment?] Voor dit boek werd Lena Kurzen (die/diens) genomineerd voor De Bronzen Uil 2024.