Miniserie naar het waargebeurde verhaal van Belle Gibson, een Australische influencer die haar kankerdiagnose bleek te hebben verzonnen. Apple Cider Vinegar is vet en over the top; alle kleuren staan op hoge verzadiging en Belle spreekt met die typische, zwaar-empathische leegheid van een oplichter – de serie lijkt klip en klaar in z’n oordeel. Misschien dat ik er daarom zo van onder de indruk was, want mijn eigen vooroordeel (‘dit is zo’n serie die mij vertelt wat ik moet vinden’) werd tijdens het kijken volledig onderuitgehaald. En dat terwijl ik de meeste personages in eerste instantie tweedimensionaal vond in al hun vreselijkheid. Belle natuurlijk, maar ook de geprivilegieerde Milla, die in een ruimte vol medisch specialisten – speciaal daar om haar met haar kankerdiagnose te helpen – keihard durft te beweren dat niemand “naar haar” kijkt, dat ze “alleen maar een ziekte zien”. Excuse me, bitch? (En dat is natuurlijk ook weer mijn kader, want ik denk dat een hoop kijkers haar mening delen dat de medische wetenschap niet holistisch genoeg is, en dat snap ik dan ergens óók wel weer. Zie je wat ik bedoel?) Apple Cider Vinegar is er eentje in de categorie Truth is stranger than fiction, waar de (fantastische) actrice Kaitlyn Dever inmiddels een patent op lijkt te hebben (zie ook Unbelievable). Want hoe hard de serie ook ‘this is a lie’ roept – die irritante manier van praten van Belle/Kaitlyn?* Die vreselijke moeder? Die murw gebeukte man? Allemaal behoorlijk dicht bij de waarheid, in die zin dat het in het echt nog veel erger was. Maar hadden ze dat verfilmd, dan zou niemand de serie nog serieus hebben genomen. (Netflix, 60 min.)
* Zie hier een hele gave vergelijking van het gedramatiseerde interview met Belle Gibson vs. het echte interview.